Nawet nie wiem kiedy minął listopad, zaczął się grudzień i wszyscy dookoła mówią tylko o świętach 😊 

W tym roku ze względu na pewne zawirowania w moim życiu nie mam siły i czasu na dekorowanie domu i na celebrację tego czasu. 

Ograniczę się do choinki i kilku drobnych świątecznych akcentów.

Od wielu lat niezmiennie uwielbiam moje renifery, w świątecznych skarpetach, ozdobione zielona kokardką.

Bardzo lubię też ozdoby w kolorze naturalnym, które wycięłam ze sklejki brzozowej.

Na początku chciałam  je pomalować ale ostatecznie zostawiłam sobie taką naturalną rodzinkę. 😊

A do powieszenia mam takiego większego jegomościa.

Oraz kilka drewnianych zawieszek

A jak u Was wyglądają przygotowania do Świąt? Lubicie ten czas a może wręcz przeciwnie jesteście raczej jak grinch😊 ? 

W procesie tworzenia ważna jest również insiracja, czasami pewne obrazy, połączenia kolorów krążą nam w głowie i nie dają spokoju. Gdzieś oko coś  zarejestruje, następuje błysk i pomysł wpada nam do głowy :)

Surowe komódki stały w mojej pracowni ponad 5 lat, tak dokładnie tak długo :) Stały sobie na półce w widocznym miejscu, każdego dnia na nie spoglądałam aż wreszcie nadeszła koncepcja. Elementem wspólnym tych prac było użycie koloru złotego w detalach oraz połączenie koloru ze wzorem.

Jestem bardzo zadowolona z efektu, zresztą komódki szybko znalazły swoje nowe domy więc chyba pomysły były trafione :)

Lubię połączenie złotego z czarnym, beżowym, fioletem czy różem. Złoty pasuje również do odcieni zieleni oraz niebieskiego. 

Wykonałam również pudełko wykorzystując zieleń właśnie w połączeniu z woskiem w kolorze złotym

Mam nadzieję, że będę miała jeszcze okazje trochę poeksperymentować z kolorami :) 

A jak u Was, macie jakieś ulubione pary kolorów?

Ostatnio jakoś mnie wzięło na wspominki, przeglądałam sobie zdjęcia swoich prac na tzw firmowym Facebooku, przeglądałam zdjęcia w komputerze i z ciekawości zajrzałam również do statystyk bloga. Byłam pewna, że we wszelkich statystykach będzie tylko zero, zero i zero. No bo kogo interesuje opuszczony blog, do którego nie wraca nawet sam autor. Natchnęło mnie i zajrzałam. Bardzo się zdziwiłam gdy zobaczyłam, że jednak jest inaczej, jednak ktoś tu jeszcze zagląda, bywa, przegląda posty. Poczułam zastrzyk energii, zastrzyk szczęścia i radości. Pomyślałam, że chyba warto wrócić do pisania. Wiem, że pisarka ze mnie marna, daleko mi do doskonałości autorów poczytnych artykułów ale jestem tylko człowiekiem i staram się pisać od serca i chyba to jest najważniejsze.

Zrozumiałam, że blog jest dla mnie takim pamiętnikiem rękodzielnika, moim portfolio. Przeglądając bloga widzę jak się zmieniłam, jakie zrobiłam postępy w swojej pracy. 

Fajnie tu wrócić 😊 

Miłego weekendu 😊